از کنج یا گوشه های اتاق نشیمن یا اتاق خواب و دیگر بخش های خانه چندان استفاده مطلوبی نمی شود و در واقع این فضاها هدر می شوند. ایده های زیادی برای استفاده از محل تلاقی دیوارها وجود دارد که ما در مقاله “طاقچه های دیروز و شلف های امروز” یکی از این ایده ها را بررسی خواهیم کرد.

همین حالا خرید کنید 

طاقچه های دیروز و شلف های امروز

شلف های دکوری در واقع همان طاقچه های دیواری سنگی و گچی هستند که در دکوراسیون خانه پدربزرگ و مادربزرگ خود می دیدیم. ولی به مرور آن طاقچه های سنگی از دکوراسیون خانه حذف شدند و معمارها دیگر رغبتی به ساخت طاقچه نشان نمی دادند. از همین رو بود که نجارها تصمیم گرفتند تا آن طاقچه های سنتی و کلاسیک را با چوب شبیه سازی کنند و نام آن را به باکس یا شلف چوبی تغییر دهند.

انواع شلف های دیواری در دکوراسیون خانه

همه ما دوست داریم که وسایل دوست داشتنی و چیزهایی که به آنها تعلق خاطر داریم را جلوی چشمان بگذاریم تا هر روز نگاهشان کنیم. گاهی لازم است یادمان بماند که چقدر دوست داشتن و لذت و شیرینی در این دنیا هست که رو به رویمان ایستاده و شاید آنها را به خاطر نمی آوریم. در این مطلب همراه ما باشید تا نگاهی به طاقچه بیندازیم و از دید دیگری به آن بنگریم؛ طاقچه ای که از گذشته تاکنون در شمایل مختلفی، خود را نشان داده و پناهی است برای یادگاری ها و وسایل دوست داشتنی مان تا آنها را پیش چشمانمان حفظ کنیم و جان بگیریم. در کنار این، میخواهیم گوش بسپاریم به کلام خوشبوی خاطرات طاقچه و شاید هم حروف شیرین شلف.

شلف دیواری در گذشته

طاقچه یا همان شلف دیواری که از مولفه های معماری در ایران بوده، به شکل فرورفتگی و یا برآمدگی بر روی دیوار شکل گرفته و غالبا از جنس چوب، سنگ و گچ است. بد نیست به این نکته نیز اشاره کنیم که معمولا برای زیبایی و تزیین طاقچه ها از انواع گچ بری و آیینه کاری استفاده شده است. بیشتر موارد استفاده از آنها نیز برای قرارگیری وسایل تزیینی و یا حتی چراغ و لامپ به حساب می آید. بد نیست به این نکته نیز اشاره کنیم که طاقچه های بلندی که برای دسترسی بزرگسالان بوده را نیز “رف” می نامند. جالب است بدانید که در نواحی شمال ایران، معمولا از طاقچه هایی از جنس چوب استفاده می شود.

در گذشته ها بیشتر در خانه اعیان و اشراف از طاقچه استفاده می شد، اما رفته رفته این المان دکوراسیون خانه سنتی جز رسم و رسوم قرار گرفت و دیگر خانه ایرانی بدون طاقچه، بی معنی بود. بعد از وارد شدن طاقچه به خانه عموم مردم، در ابتدا آن را در فضای پذیرایی قرار می دادند، اما بعد از گذشت مدتی این المان کارآمد و دوست داشتنی در هر اتاقی جای پیدا کرد و با پارچه های سه گوش، کناره های ترمه و سرمه دوزی پوشش داده شد.
اندازه های متفاوتی از طاقچه در دکوراسیون منزل های قدیمی وجود داشت؛ از شلف دیواری خیلی کوچکی که شاید تنها یک گوشه دیوار را اشغال می کرد گرفته تا طاقچه های بزرگی که سرتاسر آن را پوشش می داد.

شلف دیواری در دکوراسیون خانه

با گذشت زمان و شکل گیری تغییر و تحولاتی در ساخت و ساز و معماری ساختمان ها، کاربرد طاقچه به عنوان عنصر ثابت بر روی دیوارها کاهش یافت، اما کم کم در شمایل جدیدی با نام شلف، شروع به خودنمایی کرد. بد نیست به این نکته نیز اشاره کنیم که شاید نمود اولین نشانه های بازگشت طاقچه یا همان شلف در دیواری امروزی، فضای روی شومینه ها باشد.

کاربرد شلف ها

مسئله ای که در مورد شلف های امروزی وجود دارد عدم وجود محدودیت در فضای نگهداری آنهاست. شما می توانید از لابی و پذیرایی گرفته تا حمام و سرویس بهداشتی از شلف دیواری استفاده نمایید.
شلف ها به دو دسته ثابت و متحرک تقسیم می شوند. شلف ثابت سطحی است که در زمان ساخت و ساز با کمک وسایل مربوطه ساخته می شود و در انتها نیز با مصالحی مثل گچ، سنگ و چوب پوشش می یابد.
شلف متحرک نیز سطحی است که معمولا شکل دکوراتیوی داشته و علاوه بر کاربردی که دارند به زیبایی دیوار نیز کمک می کنند. این نوع شلف ها از جنس های متفاوتی مثل گچ، پلی استر، چوب، فلز و یا به شکل ترکیبی ساخته می شوند.

منبع:استودیوحجم